Met Kerst geven we op het familiefeest met de dichte familie aan elk gezin een 'nieuwe' uitgeprinte foto van Uma. Het is het cadeautje van Uma, op die manier pakken we dat in en geven we dat. Net na haar geboorte kwam Boven de Wolken een fotoshoot doen, met prachtige foto's als resultaat. Dat zijn ook de enige foto's die we van haar hebben.

Bij iedereen van de familie is er thuis wel ergens een plekje voor Uma. De familie vindt het fijn dat er dan jaarlijks een nieuwe foto komt. Dan 'zie' je opnieuw Uma en het plekje. Iets wat jaren hetzelfde blijft in je huis, dat zie je niet meer, je loopt er voorbij. We hoorden deze uitspraak op't familiefeest 'Ik ben al benieuwd naar de foto van volgend jaar'. 

We doen dit ook zodat ons Uma zeker niet vergeten wordt. Als ouder is het onze taak om ons kind 'in leven te houden'. We vinden het zelf ook fijn dat als we ergens op bezoek zijn, we de foto van Uma zien, dat doet zoveel deugd. Maar ook het idee dat het bezoek van onze familie op die manier kennis kan maken met Uma, is een fijn effect. We hopen gewoon dat ze af en toe ter sprake komt, in gesprekken met ons, maar evengoed met anderen. 

Een anekdote, die dat bevestigt is het volgende: de foto stond bij mijn schoonouders. Zij verkochten hun huis en een van de kandidaat-kopers sprak bij het huisbezoek mijn schoonmama aan op de foto. Er volgde een gesprekje en wat bleek, dat deze vrouw vrijwilliger is bij Boven de Wolken. Zij vond het bijzonder om te zien hoeveel waarde die fotoshoot heeft voor ouders en hun familie.